1958 – Prof. F. Crane i prof. K. Folkers odkrywają ubichinon Q10- substancję mitochondrialną.
1962 – Prof. Rolf Luft opisuje pierwszą nabytą mitochondriopatię (chorobę mitochondrialną).
1974 – Koenzym Q10 zostaje – jako pierwsza substancja mitotropowa – dopuszczony w Japonii ( jako lek) do leczenia niewydolności serca.
1981 – S. Andersonowi udaje się opisać i wyjaśnić ludzką, dziedziczną substancję mitochondrialną (tj. mtDNA).
1990 – A. Shapira opisuje chorobę Parkinsona jako chorobę związaną z uszkodzeniami mitochondrialnym.
1994 – Prof. Rolf Luft tworzy w pracy naukowej pojęcie medycyny mitochondrialnej: ,,Wiele chorób chronicznych ma swój początek w mitochondriach”.
1994 – Prof. dr. Flint Beal publikuje wyniki badań związane z mitochondrialnymi funkcjami ochronnymi komórek nerwowych zawdzięczanymi ubichinonowi Q10 oraz witaminie B3 (niacynamid).
2000 – G. Gille podaje wyniki badań potwierdzającymi ochronę komórek nerwowych dzięki nano-Q10.
2002 – G. Shults publikuje rezultaty badań wskazujących na spowolnienie rozwoju symptomów w chorobie Parkinsona (jeśli we wczesnym stadium zastosowany zostanie ubichinon Q10).
2002 – P.S. Sandor wykazuje, że ubichinon Q10 jest skuteczny w profilaktyce migreny, ponieważ pacjenci migrenowi często wykazują niedobory Q10.
2003 – T. Tallberg stwierdza, że możliwy jest wpływ na komórki rakowe przez celowane obłożenie jądra komórkowego mitochondriami.
2005 – Stwierdzenie spowolnienia rozwoju choroby u pacjentów z parkinsonizmem w niemieckich badaniach „13-Multi-Centerstudie”.
2005 – M. Damian publikuje wyniki badań dotyczące podawania nano-Q10 po ustaniu pracy serca i resuscytacji: zwiększenie przeżywalności z 32% do 68%.
2007 – M. Khan opisuje zastosowanie ubichinonu Q10 w przypadku chronicznego szumu usznego. Wykazano, że u pacjentów z obniżonym poziomem Q10 nastąpiła poprawa.
2008 – I. Stamelou wykazuje w swoich badaniach, że w szczególnej formie choroby Parkinsona – PSP (postępujące porażenie nadjądrowe) podawanie Q10 pozwoliło osiągnąć polepszenie stanu pacjentów.
